وقتی به نوشته های دوسال قبل خودم در 23 سالگی در این وبلاگ نگریستم، تغییرات خودم چقدر برایم عجیب بود. اما من آدمی بودم و هستم که با شش ماه قبل خودم فرق می کنم... من همیشه به دنبال رشد بودم... به دنبال تجربیات جدیدتر...

شاید فکرش را نمی کردم که بیایم تهران و برای ارشد تغییر رشته دهم و به چنین رشته جذابی وارد شوم...

اگر چه آن زمان هم خیلی مذهبی نبودم اما شاید فکرش را نمی کردم که تبدیل به یک آدم "کاملا" غیرمذهبی و تقریبا آگنوسیک شوم و افکار پوسیده و غیرواقعی را کنار بگذارم...

شاید فکرش را نمی کردم که دوستان گذشته ام را کنار بگذارم و با افرادی جدیدتر آشنا بشوم...

اما...

اما کماکان باید تلاش کنم... زندگی بدون داشتن هدف و بدون تلاش برای رسیدن به آن، یک مرگ زودهنگام است...

تلاش کن... تجربیات جدید را تجربه کن... من دریافته ام که تفریح زمانی لذت بخش است که بعد از تلاش باشد...